Κάποτε Ζωγράφιζα...: 2009

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

έκθεση

Έργο μου, κρεμασμένο σε έκθεση σκίτσου
του τμήματος που ξεκίνησα να παρακολουθώ πριν λίγο καιρό.

Το συγκεκριμένο έγινε μετά από μαθήματα 2 μηνών.

Μια κι από μικρή μου άρεσε το σκίτσο,
είπα να το καλλιεργήσω κάπως περισσότερο...

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Σκίτσα 5

.
.

Τίτλος εκπομπής: "Γρανίτης από βινύλλιο"

Ένας γρανίτης από βινύλλιο που στάζει το όνομα τού ραδιοφωνικού παραγωγού: "Πόλυς Μαυρόπουλος", σα να είναι ο ίδιος (λόγω ονόματος) ο μαύρος γρανίτης της εκπομπής του.

Ο Οβελίξ λέει στο συννεφάκι διαλόγου: "Αυτό το καινούργιο είδος μενίρ έχει μεγάλη ζήτηση τελευταία. Πάει για το ΤΟΡ 10".

Πάνω από την κατάληξη -ης στη λέξη γρανίτης, γράφω ένα "Ε, χμ!...", που αμφισβητεί την κατάληξη και παίζει με το γρανίτης-γρανίτα (γι' αυτό και λιώνει και στάζει), αλλά σιγά μην το κατάλαβε κανείς όταν το έστειλα.
.
.

Σκίτσα 4

Δυστυχώς, δεν φωτοτυπήθηκε ο τίτλος από αυτήν την εκπομπή και τον ξέχασα.

Έτσι, χάνει το νόημά της η σατυρική πλευρά του σκίτσου.

Στο σκίτσο φαίνονται τα πόδια κάποιου που ψαρεύει με δόλωμα έναν δίσκο.

Τα ψάρια που τσιμπάνε (κατά το: μικρότερο ψάρι τρώγεται από το μεγαλύτερο) είναι με τη σειρά οι δύο παραγωγοί της εκπομπής, αλλά το πιο μεγάλο (με ανοιχτό το στόμα, έτοιμο για να φάει τα υπολοιπα που επίσης ετοιμάζονται να φάνε ή τρώνε κάτι), είναι οι τηλεθεατές.

Σκίτσα 2

Τίτλος εκπομπής: "American Countdown"

Δυστυχώς, δεν φαίνονται και τόσο καλά οι λεπτομέρειες.

Στο έγχρωμο -απ' ό,τι θυμάμαι- ήταν πολύ πιο χαρούμενο και καλύτερο.

Οι παρουσιαστές λέγονταν Χρήστος και Χρήστος.

Ο πρώτος Χρήστος φοράει μπλου-τζιν και ο δεύτερος (λόγω του ότι το επίθετό του ήταν Πορτοκάλογλου), φοράει εμπριμέ καμπάνα παντελόνι 6Ο'ς, με ζωγραφισμένα πορτοκάλια πάνω του.

Σκίτσα 3

.
.

Τίτλος εκπομπής: "Pop και Rock μουσικές περιπλάνήσεις"

Και πάλι, τα χρώματα (κίτρινο-μαύρο) του μελισσούλη που περιπλανιέται και των λουλουδιών, χάνονται στο α/μ και φαίνονται σαν μουτζούρες του μαύρου.

Επίσης, δεν ξέρω αν φαίνεται καθαρά, αλλά τα λουλούδια είναι δίσκοι από βινύλλιο.

Σκίτσα 1

Ήταν η εποχή του "Εγώ".
Μέχρι και έξω από την πόρτα του σπιτιού που έμενα με την συγκάτοικό μου, ένα σκέτο Εγώ έγραφα.
Έτσι υπέγραφα παντού κι έτσι υπέγραψα και τα σκίτσα αυτά.
Κάποιος τοπικός ραδιοσταθμός είχε κηρύξει διαγωνισμό σκίτσου για τις εκπομπές του, πώς φανταζόμαστε, δηλαδή, τους παραγωγούς του σταθμού (που τότε μας ήταν άγνωστοι και μόνο τους ακούγαμε - το λέω αυτό, γιατί θα δείτε ίσως στα επόμενα σκίτσα κάποια πιο γνωστά ονόματα), και μια και μου άρεσε το σκιτσάρισμα, είπα να λάβω μέρος σατιρίζοντάς τους.
Παρ' όλο που ήμουν ερασιτέχνις, κέρδισα το δεύτερο βραβείο.
Το πρώτο το πήρε κάποιος επαγγελματίας.
Αχ, κι όλο έλεγα ότι θα 'πρεπε να σπουδάσω σκιτσογραφία... μου άρεσε...
Άλλο ένα κάτι που έμεινε στα αζήτητα...

.

Τίτλος εκπομπής: "Φόρμουλα Ένα "

Είχα χρωματίσει κι όλας με διάφορα χρώματα τα σκιτσάκια μου.
Τα κράτησε ο σταθμός κι ούτε ξέρω τι απέγιναν τελικά.
Εμένα μου 'μειναν μόνο οι ασπρόμαυρες φωτοτυπίες.

ξένο τοπίο 1

νερομπογιές

Αυτό είναι το πρώτο σχέδιο που θυμάμαι να ζωγράφισα με νερομπογιές.
Είχα μαζεμένα όλα τα σχετικά σύνεργα (πινέλα, νερομπογιές, κουπάκι με νερό, πανάκι να σκουπίζω τα πινέλα) στο ντουλάπι με τα σχολικα μου βιβλία κι εκεί ...μέσα(!) ζωγράφιζα.
Ασχολιόμουν με αυτό τόση πολλή ώρα, που άκουγα παρατηρήσεις ότι τα κάνω πολύ μικροσκοπικά κι ότι θα χαλάσω τα μάτια μου...
(Τώρα που το σκέφτομαι, ένα "μπράβο, πολύ ωραίο, έχεις ταλέντο", αντί για τις παρατήρήσεις, θα ήταν πολύ πιο παιδαγωγικό).
Μετά, ζωγράφισα και το ξένο τοπίο νο 2 για να τα κάνω... σετ.
Τις εικόνες τις αντέγραψα από κάτι ξένα περιοδικά μόδας που έπαιρνε η μεγάλη μου αδερφή.
Αν θυμάμαι καλά, ήταν διαφημίσεις γαλακτοκομικών, και στο τραπέζι μπροστά που άφησα άδειο, ήταν απλωμένα όλα τα καλούδια της γαλακτοκομικής εταιρείας.

.